Intussen is het avontuur afgelopen en wordt het dringend tijd om dit hoofdstukje af te sluiten en - hopelijk maar tijdelijk - op te bergen.

Bij thuiskomst op donderdagnamiddag27 oktober na een vermoeiende nachtreis, was het een blij weerzien met Pol, terwijl ik in de auto ook al honderduit kon vertellen. Twee dagen tijd om wat was en plas te doen, want op 30 oktober zijn we samen met kinderen en kleinkinderen naar Marrakech vertrokken voor een welverdiende herfstvakantie voor iedereen. Veel bijpraten, weer van de kindjes genieten, even wennen aan minder hete temperaturen...

Op zondag 6 november heb ik Afrika achter mij gelaten. We landden in Zaventem door een dik wolkendek, het was er grijs en grauw weer. De komende dagen was het gelukkig mooi weer -het zonnetje scheen ook al was het niet zo warm -enik heb al wat kunnen acclimatiseren.

Stilaan geraakt mijn administratie van thuis en school van 5 weken ver een beetje bijgebeend. Gelukkig bestaat er internet en mailing, waardoor dit zich niet hopeloos heeft opgestapeld.

Ik denk voor mezelf dat ik heel snel de oude draad terug heb opgenomen. De studenten beginnen nu wellicht ook af te tellen - zij komen terug op 24 november, nog 10 dagen dus -alvorens zij ook weer hun valiezen inpakken. Ik zal blij zijn als ik hen terug zie om ook het laatste van hun avonturen uit eigen mond te horen. In Mbour zijn ze wel moeilijker te bereiken, internet is niet beschikbaar in de gezondheidscentra en zij moeten bijgevolg naar een cybercaféenbovendien logerenze elk in een verschillende locatie. Het aantal bevallingen dat zij gedaan hebben is echter voor alledrie een succes - de druk voor prestaties is voor de rest van het academiejaar niet meer nodig.

Kortom, het Senegalavontuur is een waar succes en zeker voor herhaling vatbaar. Ik hoop dat ik 4 kandidaten bijeen krijg volgend academiejaar, zodat ik dit avontuur nog eens mag meemaken. Senegal we come again!!!