Intussen zijn we alweer meer dan een week verder, en er is enorm veel gebeurd op die tijd. Na enkele dagen weer in de dagelijkse realiteit van de verloskamers vertoefd te hebben, werden we vorige donderdag uitgenodigdbij de Belgische ambassadeur. Dit was de kers op de taart van dit prachtig initiatief van Taxibrousse waar wij allemaal deel van uitmaken. De rit tot aan de ambassade met een piratenbusje was een ervaring op zich, zelfs de ambassadeur is op straat komen kijken naar die 2 gekleurde busjes volBelgische studenten en begeleiders. De ontmoeting met verantwoordelijken van de gezondheidsinstellingen verliep in een zeer gemoedelijke sfeer, daarvan getuigt ook het artikel dat vandaag in de Senegalese krant 'Le Soleil' verscheen en de foto's die ik op de blog zet.

Eens terug thuis bij Mamadou, moesten we onze rugzak nog klaarmaken om 's anderendaags 's morgens te vertrekken naar Mbour en Simal. In Mbour, dat toch1,5 tot 2 uur rijden is van Dakar, hebben we de stageplaatsen bezocht waar de meisjes het 2de deel van hun stage doorbrengen. 's Middags kregen we eten in het hotelletje waar de eerste groep sinds gisterenavond zou logeren.

Tegen 14u15 ging het dan richting Simal. We wisten eigenlijk niet goed wat ons te wachten stond, Françoise loste niks, 'wait and see' was haar motto. In 'the middle of nowhere' kwamen we in een klein dorpje terecht. Daar was een etablissement dat hutjes verhuurt aan toeristen. Uiterst primitief, en alleen het geluid van de natuur, gelegen aan een van de delta's van uit de zee. Gewoonweg prachtig... vogels zoals we er nog nooit zagen, een blik op het water en het zout dat bij hoogtij afgezet wordt, je komt er echt helemaal tot rust. Geen internet, geen electriciteit overdag, badkamer in open lucht, maar wel met stro errond om je privacy te garanderen

. Maaltijden buiten, 's avonds met lantaarntjes op de tafel, we konden met moeite zien wat we aten..., gelukkig hadden we allemaal onze mijnwerkerslamp mee.

Zaterdagzijn we danmet de piroguesnaar de moerassen (mangroves) geweest en dan gaan vissen, jammergenoeg was de buit karig - slechts 2 kleine visjes met 10 personen

. De andere helft van de dag hebben we doorgebracht op paard en kar (geen koetsen hoor!) voor een bezoek aan het dorpje en de arachidevelden. Uiteraard konden we ook in het water baden en zwemmen.

Gisteren werd de terugrit aangevat na het middageten, eerst naar Mbour waar een hele lichting studenten met Françoise en Anne-Cathérine achtergebleven zijn om daar hun stage te starten vandaag. Dit was een eerste afscheid en dat deed toch wel hartzeer als je 3 weken met elkaar dag in dag uit samen geleefd hebt. Met 14 gingen we nog richting Dakar, waar ook 3 begeleiders hun valiezen mochten oppikken om 's avonds terug te keren richting Belgïë. Vandaag zijn er nog 2 leden van de groep vertrokken en woensdag ben ik aan de beurt. De uittocht is daarmee duidelijkingezet, alhoewel er donderdag nog 2 begeleiders aankomen en ook nog 2 studenten.

En ja, de laatste 3 dagen zijn nog stagedagen, onze Vlaamse meisjes zijn weer volop in gang geschoten, vanmorgen heb ik nog 2 nieuwe meisjes van Mons begeleid naar hun stageplaats om hen daarwat in te werken. Als zij thuiskwamen waren ze duidelijk zeer tevreden: de ene had 3 en de andere had 2 bevallingen kunnen doen.

Eén ding weet ik nu al zeker, als ik nog eens de kans krijg om studenten hier te begeleiden, dan zeg ik zeker volmondig ja

.

Groetjes, Hilde.