Zaterdag was onze eerste groepsuitstap naar Lac Rose. Dit was echt een voltreffer. De foto's erbij geven een klein beetje weer wat we zagen.

De weg naar daar was er al een van turbulenties, zo omschreef onze gids Sylvestre hetnogal plastisch. Aardewegen en putten, het meest positieve aan de busreis was de airco, wat toch een hele luxe is hier.

Eerst brachten we een bezoek aan het schildpaddendorp, waar schildpaddensoorten die bedreigd zijn, gekweekt worden. Dit is een werkje van lange adem als je de uitleg hoort, maar die zal ik jullie nu besparen. Daarna gingen we naar het meer, waar een soort algen een bepaalde kleurstof afscheidt om in het heel zoute water (10x meer dan de zee) te kunnen leven.Er worden ook tonnen zout uit opgehaald en zelfs uitgevoerd.

We hebben met een andere bus (allée bus?) gereden in de woestijn rond het meer, we waanden ons echt in Parijs-Dakar: hotsen, botsen, aai en oei, stof en zand,... Een bezoek aan een lokaal schooltje met een onderwijzer die op enkele jaren tijd van het schooltje een succes maakte, dank zij de steun van verschillende organisties, o.a. van Taxibrousse. Ook de Waalse studenten hadden materiaal bij voor de school en konden ook een financiële gesponsorde bijdrage leverenvoor het herstellen van de banken. Nadien een korte stop aan de oceaan, waar we even konden pootje baden, wasmeer dan welkom. Na deze rondrit hebben we weer lekker gegeten in het plaatselijke restaurant, om daarna nogna te genieten aan het zwembad. Dat deed echt deugd ook al was het water lauw.

Gisteren weer terug naar de realiteit: om 6u op, om 7u vertrek naar een nieuwe stageplaats (ja, inderdaad op zondag). De dag viel eigenlijk wel mee, niet te druk, welde ganse dag goed bezig geweest met enkele moeilijke bevallingen.

Onze meisjes trekken heel goed hun plan in het Frans, de Waalse meisjes helpen hen ook enorm waar nodig. De groepssfeer is hier prima, wat toch niet zo evident is met een kleine 30 personen. We lopen elkaar wel niet voor de voeten, maar toch. Er wordt gelachen en plezier gemaakt en iedereen deelt dezelfde frustraties die gedeeltelijk omgezet worden in berusting, zeker niet in goedkeuring. De meisjes blijven allemaal vlot bevallingen doen, niet elke wacht, maar toch.

Dit keer verwijs ik ook naar de foto's die er straks bijkomen. Geniet mee met mij.

Lieve groetjes aan iedereen,

Hilde