Geloof het of niet, eigenlijk zijn we een beetje jaloers op het Belgisch weer

. Hier blijven we puffen van de hitte. Gisteren heb ik geprobeerd wat af te koelen in de zee op 100m hier vandaan, maar ook het zeewater was lauw en vooral heel zout. Normaal gezien zou het hier moeten beginnen afkoelen deze tijd van het jaar tot onder de 30°, maar het blijft 33-35° warm. Bovendien is er hier gedurende 2 dagen geen electriciteit geweest: grote panne in de stad! Mamadou probeert dan overdag zonder generator verder te doen, dat is goedkoper natuurlijk, maar we hebben hem toch gewezen op het feit dat er studenten de nacht hadden en toch minstens rekenen op ventilators. Ook wij rekenen er op en ook onze frigo's! De airco' s die zijn niet aangesloten op de generator, dat kunnen we nog aannemen. Die van mij heeft tot nu toe nog niet gewerkt, hij is intussen wel hersteld, maar de afstandsbediening moet nog vervangen worden (roeste batterijen erin), en aan het toestel zelf vind ik geen knoppen om manueel te bedienen. Maar we blijven positief - gelukkig staat mijn bed onder een ventilator en al bij al slaap ik redelijk goed.

Sinds gisterenavond werkt internet wel perfect, zelfs met een snelle verbinding en ook met de generator

. Momenteel luister ik naar radio2, en ik voel me zo een beetje thuis.

Voor de stages zijn er ups en downs.Françoise en ikproberen de studenten op te vangen waar we kunnen, want elke dag zijnlach entranen met elkaar verweven. Verdriet door onmacht, woede op de manier van werken, ontgoocheling over het gebrek aan materiaal,... Gelukkig zijn er ook mooie momenten, ze hebben alweer een bevalling mogen doen, 2 studenten deden zelfs elk een 2-ling. We proberen te relativeren, maar ook voor ons is het soms moeilijk. Gelukkig heeft Françoise al vele jaren ervaring hier, en heeft zij een mooi evenwicht gevonden tussen onze cultuur en die van hier. Op die enkele dagen heb ik al enorm veel geleerd van haar, zowel op menselijk vlak als op verloskundig vlak.

Gisteren was ik helemaal alleen met de studenten, Françoise is voor een dag naar Mbour om stageplaatsen en logement op punt te zetten. De sfeer was na het overleg iets meer ontspannen en de maaltijd is zelfs geëindigd in een 'fou-rire'. Ze zijn natuurlijk allemaal heel moe na 3 dagen van minstens 10u stage, enkelen moesten nog op voor de nacht. Dan bel ik eens in het midden van de nacht om te horen hoe het gaat, ook zij mogen bellen als ze hulp nodig hebben.

Dit eerste groepje van 11 studenten heeft al een hechte band, onze 3 Vlaamse meisjes voelen zich hierin ook goed. Zaterdag komen er een 10-tal bij en ook nog 2 begeleidsters. De week daarop nog, op een bepaalde dag zijn we hier met 38 personen. Het is een hele organisatie. Françoise verdient een standbeeld hiervoor! We zijn haar enorm dankbaar voor deze unieke kansen die we krijgen.

Groetjes, Hilde.