De eerste stagedag en -nacht is voorbij. Gisteren vertrokken alle studenten om 7u 's morgens met een klein hartje naar een eerste lange stagedag. Onze Vlaamse studenten zijn voor 3 dagen gekoppeld aan een Franstalige, zodat ze snel met de taal vertrouwd geraken.

Momenteel zijn we met 3 begeleidsters om op 5 stageplaatsen te introduceren, maar Françoise kent natuurlijk alle plaatsen en onze studenten doen stage op voor mij 2 bekende terreinen. Aangekomen op de eerste stageplaats, was het daar vrij rustig. Eens de studenten (ook die van de nacht) zich voorgesteld hebben aan de hoofdvroedvrouw zijn we de verloskamer gaan verkennen. Er was slechts één vrouw in arbeid, maar niet om onmiddellijk te bevallen, dus ben ik vrij snel naar de andere stageplaats kunnen gaan.

Daar aangekomen bleken de studenten het toch wat moeilijk te hebben, ze werden wat aan hun lot overgelaten en liepen wat verloren. Nadat ik samen met hen met de vroedvrouwen gesproken had, leek het contact toch iets vlotter te verlopen. Het was er ook vrij rustig (naar Afrikaanse normen), één vrouw pas bevallen die nog gehecht moest worden, en 2-3 vrouwen in arbeid, wat ons de kans gaf stap voor stap de vroedvrouwen te volgen in wat ze deden. Na een 3-tal uren voelde ik dat het tij helemaal gekeerd was en dat de vroedvrouwen bereid waren om de studenten onder hun hoede te nemen.

Na de middag ben ik vertrokken in de hoop even te kunnen rusten, want 's avonds zouden we weer opgaan voor de groep van de nacht.

's Avonds bij de eerste debriefing was er al een zeer positieve noot: enkele studenten hadden er al één of twee bevallingen op zitten, ook Janice. Bovendien is de koppeling aan de Brusselse studenten goed meegevallen, de meisjes hebben heel veel steun aan elkaar gehad, ondanks het taalverschil. Als ‘vervangmoeder' van dat jonge volkje maakt dat me wel heel gelukkig.

Van rusten is jammer genoeg niet veel in huis gekomen, maar gelukkig is het opstarten 's avonds niet uitgelopen, ook weer omwille van de kalmte, en kon ik om 21u30 al vertrekken naar de 2^de stageplaats en rond 23u30 kon ik naar huis.

Deze morgen bij de debriefing kwamen er tranen en frustraties boven: van vermoeidheid, voor Lynn een bevalling en een drukke nacht, maar ook de manier van werken liet een diepe indruk na. Afrika is Europa niet... Uit ervaring van vorig jaar weet ik echter dat dit de studenten sterker maakt en dat zij toch groeien naar een onvergetelijke positieve ervaring tegen het einde van deze 8 weken stage.

Vanmorgen werden we om 5u30 gewekt door het Islamitische gezang met luidsprekers. Ik ben dan toch maar opgestaan om de studenten die zouden vertrekken voor de dagdienst te zien aan het ontbijt, evenals even later ook hun collega's die thuis kwamen van de nacht.

Ik ben thuis gebleven, onder de ventilator heb ik gewerkt op de laptop, want ja, ook het andere werk voor school moet verder. De warmte valt echter beter mee dan vorig jaar, de eerste dagen was er geen zon en was de wind wat minder heet. Nu de zon er sinds 2 dagen wel terug door komt is het te doen, ofwel ben ik het gewoon?

Brigitte is nu net thuis. De mannen van Mamadou komen de vijzen van de bedden wat opspannen, want heel vast staan die niet meer. Maar ja, wij zouden met de sleutels naar de kamer komen om daar de vijzen aan te spannen, hier doet men het anders, men haalt de bedden uiteen, brengt ze naar beneden, spant de vijzen daar op en ze brengen dan de kader terug naar boven...

Tot zover voor vandaag, intussen is het al dik 17u, bij jullie 19u.

Heel veel groetjes aan iedereen,

Hilde.